Durango kapare zaharren herria da, iragan aristokratikokoa. Oraindik Erdi Aroko herrigune historikoa gordetzen du, eta XIX. mendera arte harresitutako esparruari eutsi zion, nahiz eta gaur egun jatorrizko sei arkuetarik bakarra gelditzen den, “Santa Anako atea” deritzonean dagoena.
Santa Ana atea. Barrokoa da, eta jatorriz 1556. urtekoa izan arren 1774. urtean zaharberritu zen. Ardoaren eta Arrainaren Ibilbideko sinbolo adierazgarrienetakoa da, bertatik pasa behar baitzuten bai kostatik arraina zekarten merkatariek bai barrualdetik ardoa garraiatzen zutenek. Erdi-puntuko arku bat du, harrizko balaustrada bati eusten diona. Arku gainean bi dorre daude, alde banatan, eta erdian kanpai-horma bat, Austriarren armarria duena albo batean, eta Santa Ana Ama Birjinarekin beste alboan.
Santa Anako eliza.
Santa Anako arkuaren ondoan. Barrokoa da.
Uribarriko Andra Mari eliza. XIV.mendekoa. Arandoño dorretxeari erantsita dago eta atari zabal bat dauka. Bizkaiko elizetako arkitektura tipikoaren arabera taxutua dago.
Durangon Bizkaiko elizarik zaharrena dago: Tabirako San Pedro. Erromanikoa da eta aztarna zaharrenak XII. mendekoak ditu.
Herri urtetsu honetako beste monumentu aipagarri batzuk honakoak dira: Krutziagako Gurutzea, Mikeldiko idoloa –Durangon kopia bat dago, jatorrizkoa Bilboko Euskal Museoan baitago– eta Udaletxea, estilo klasikokoa baina napolitar eraginez hornitua.
Izurtza
Durangotik gertu, Izurtzako udalerrian, Etxaburu dorretxea dago, Mugarraren behealdean.
Dorretxearen jatorria Antonio Pio enperadorearen garaiko eraikin erromatar batean bilatu behar da, gerora suntsitu zena. X. mendean, Santxo Lopez Ibarguenekoak, Estibalitz Etxaburukoaren senarrak, etxea berreraiki zuen.
