Euskararen tresnak

Lur hiztegi entziklopedikoa

Kultura eta Hizkuntza Politika Saila

Schelling, Friedrich Wilhelm Joseph von

Alemaniar filosofoa (Leonberg, Stuttgart-etik hurbil, 1775 - Bad Ragaz, Suitza, 1854). Kant-en ondorengo alemaniar filosofo idealista nagusietako bat izan zen. Jena-ko eta Würzburg-eko unibertsitateetan jardun ondoren, Munich-eko Arte Ederretako Akademiako idazkaria izan zen 1806-1820 bitartean eta irakaskuntzara itzuli zen gero, Frederiko Gilen IV.ak eskatuta. Fichte-ren pentsamendu dialektikoaren eraginpean, izadiaren filosofia egituratu zuen lehenik, eta izpirituaren filosofia ondoren. 1801. urtean, izpiritua eta izadia bat eta bera direla adierazi zuen; hala berreskuratu zuen Brunoren eta Spinoza-ren panteismoa, eta eskola erromantikoaren filosofo nagusi bihurtu zen. Estetikari buruzko lanak idatzi zituen ondoren eta erlijioen filosofia landu zuen. Schelling-en arabera, norberaren gogoaren poderioz ezinbestean banatu den absolutuaren bilaketan oinarritzen da gizadiaren historia. Obra nagusiak: Ideen zu einer Philosophie der Natur (1797, Naturaren filosofia baterako ideiak), System des transzendentalen Idealismus (1800, Idealismo transzendentalaren sistema), Philosophie der Kunst (1803, Artearen filosofia), Philosophische Untersuchungen über das Wesener menschlichen Freiheit (1809, Giza askatasunaren izaerari buruzko Wesener-en filosofia ikerketak), Die Weltalter (1811, Munduaren garaiak).