GAZTELANIAZKO HAUR ETA GAZTE LITERATURA
Irabazlea: Iban Barrenetxea Bahamonde
Izenburua: El cuento del carpintero
Argitaletxea: A buen paso
18.000 euroko saria eta 4.000 euroko lan saritua beste hizkuntza batean argitaratzen bada.
Epaimahaia:
- Josebe Martínez, epaimahaiburu
- Elisabet Mas, epaimahaikide
- Enrique Uriarte, epaimahaikide
- Iñaki Markotegi, epaimahaikide
- Imanol Mercero, epaimahaikide
- Marta Merino, epaimahaiko idazkaria (botorik gabea)
EPAIMAHAIAK IKUSITAKO MERITUAK
Epaimahaiak, Barrenetxearen lanaren kalitate plastikoa kontuan izanik, kontaketaren gaitasun narratiboa onartu eta baloratu du. Obrak, ipuinaren berezko ahozko narrazioaren elementuen (eta horiek ez dira testu idatzian agertzen) eta irudiek duten igortzeko ahalmenaren arteko oreka argia erakutsi du. Haur literaturaren munduan, testuaren eta irudiaren arteko batuketak gero eta indar handiagoa du eta, kasu honetan, kontaketa bi hizkuntza horietan oinarritzen da berdin-berdin.
El cuento del carpintero album ilustratu bat da. Honetan, istorioaren sakontasuna umoreak ematen duen azkartasunaren bidez erakutsiko digu.
Obra sarituak haur literatura hartu du berriz eta berrasmatu egin du, XXI. mendean eguneratutako beste ipuin bat sortzeko. Gaur egungo irakurleen munduan, irudiek uneoroko esaten dute zerbait eta Barrenetxeak bere gaitasuna erabiliko du ipuin klasiko bat proposatzeko.
SARITUTAKOARI BURUZKO HAINBAT DATU
Iban Barrenetxea (Elgoibar, 1973).
Iban Barrenetxea, hamarkada batez diseinu grafikoan aritu ondoren, 2010ean ilustratzaile moduan hasi zen. Ordutik hona hamarna liburu ilustratu ditu eta, gainera, liburu horietako bi idatzi ditu.
Bombástica naturalis lanak (A buen paso, 2010) Bratislavako sari ospetsu batzuk jaso ditu, baita Euskadi Literatura saria ere (ilustrazioaren kategorian); Gainera, Junceda Iberia eta Koreako CJ Picture Book Award sarietan finalista izan da. El cuento del carpintero (A buen paso, 2011), Kiriko saria jaso zuen, CEGAL elkartean diren 90 liburu-denda baino gehiagok emandakoa.
Italian, Erresuma Batuan, Japonen, etab.en ezagutzen duten bere lana, eta bere testuak frantsesera, errusierara eta koreerara itzuli dira.
EL CUENTO DEL CARPINTERO
Firmín inoiz izan den arotzik onena da eta, horrela bada, Von Bombus baroiak bataia erdian beso bat galdu zuenean, medikua, baronesa, ministroa eta kardinala arotzarengana joango dira gerlari nekaezinarentzat beste beso bat egin dezala eskatzeko. Oso emaitza bikaina lortu zuen eta, beraz, borrokatzen jarraitzeko gogoak piztu zitzaizkion jaunari gogo horiek baretu beharrean. Firmín, gudetan kaltetutako gorputz-adarrak ordezkatuko dizkio ia egurrik gabe gelditu arte. Borrokatzea gogoko duen noble horren eta bere arotzaren arteko istorioaren amaiera barregarrira iritsiko gara, Baroiaren figuraren bezain amaira biribila izango da.
Iban Barrenetxeak ipuin hori ilustratzeko bi orrialdeko irudiak erabili ditu, zehaztasun aberatsekin eta umorezko ukituekin. Zabaltzekoa ere badago, irakurleri istorioari jarraitzen laguntzeko ezen, nahiz eta istorio erraza izan, interpretazio anitz izan ditzakeelako; gainera, gogora ekarriko digu zorte onari deitzeko eta baroiak ondo aplikatzen jakin zuen honako esaera hau: “Zura ukitu!”.
ZATIA
Había una vez un laborioso carpintero que se llamaba Firmín. FABRICABA UNAS RUEDAS de tal perfección, que el impulso de una mirada bastaba para echarlas a rodar: Rodaban y rodaban hasta perderse tras el horizonte y sólo uno o dos años después volvían a aparecer por el lado opuesto tras haberse recorrido el mundo entero.
Hubo quien, tras probar una de sus sillas, juró no volver a ofender sus posaderas sentándose en otro lugar, ya le ofrecieran el mismísimo trono del Sultán de Karamán, con sus trescientos cojines de plumas.
Sus mesas jamás cojeaban, es más, presumían de tal gracia y tal delicadeza que, al mirarlas de rojo, parecían bailar el minué.
También fabricaban juguetes y autómatas capaces de cantar y bailar; cucharas con las que la sopa de cebolla sabía a helado de frambuesa; cofrecitos que guardaban tan bien secretos, los malos recuerdos y los libros prestados, que uno terminaba olvidándolos para siempre.
Y sus tallas, ¡ay, sus tallas! Esculpió una pastorcilla y quedó tan bella, tan natural, que recibió dos ofertas de matrimonio y fue admirada y envidiada hasta que alguien la robó.
Y así, entre el rodar de las ruedas, entre sillas y sillones, entre mesas y mesones, la reputación del prodigioso carpintero viajó de uno a otro confín.
FINALISTAK
- "Cantan los gallos". Marisol Ortiz de Zarate. Argitaletxea: Casals
- "Corazón, mano, corazón". Juana Cortés. Argitaletxea: Everest
