Moyano, Daniel
Argentinar idazlea, kazetaria eta musikagilea (Buenos Aires, 1930 – Madril, 1992). 1976an bere herrialdea utzi behar izan zuen Videla jeneralaren estatu kolpearen kontra egiteagatik. Orduan, Madrila joan zen eta kazetaritzan hasi zen lanean. Baina beste hainbat lanbidetan aritu behar izan zuen, igeltsero, mekaniko, biolinista esate baterako. Lehenengo liburua Argentinan argitaratu zuen 1960. urtean, Artistas de variedades (Barietateko artistak). Lan hark harrera ona izan zuen, bai kritikarien aldetik, bai irakurleen aldetik. Daniel Moyanok Buenos Aires hiriaren eta Argentinako gainerako lurraldeen arteko harremana aztertzen du oinarrian, herrialdearen barrualdetik hiribururako migrazioaren bidez: La lombriz (1964, Zizarea), Una luz muy lejana (1966, Oso urruneko argi bat), El fuego interrumpido (1967, Su-etena), El oscuro (1968, Iluna), El trino del diablo (1974, Deabruaren txioa), El vuelo del tigre (1976, Tigrearen hegaldia), Libro de navíos y borrascas (1983, Itsasontzien eta ekaitzen liburua). Eleberriez gainera, ipuinak ere idatzi zituen: El monstruo y otros relatos (1967, Mamua eta beste kontakizun batzuk). Moyanoren beste lan aipagarriak dira Mi música es para esta gente (1970, Nire musika jende honentzat egina da) eta El estuche de cocodrilo (1974, Krokodrilozko estutxea).
