Euskararen tresnak

Lur hiztegi entziklopedikoa

Kultura eta Hizkuntza Politika Saila

hustu, huts/hustu, husten

da-du ad. (Ontzi bat edo zerbait duen zerbait) barruan duena atereaz, hutsik utzi edo gelditu. Botila, zakua hustu. Altzari bat, gela bat, sakelak hustu. Bazterrak oro euskaldunez husten eta gaskoiez betetzen. Barrika ireki zuten, hustu eta mozkortu. v Husteko bonba. Kim. Atmosferako presioa baino txikiagoa duen espazio batetik gasa atera eta atmosferara kanporatzeko bonba.