glikol

iz. Kim. Dialkohola, bi alkohol funtzio dituen gaia (CH₂OH—CH₂OH). v Etileno bromuroa karbonato alkalino batez hidrolizatuz lortzen da glikola. Isurkari likatsua da, dentsitatea 1,125 g/cm³ duena. 197,5° C-an irakiten du eta urtu egiten da 13,5° C-an. Solido bilaka daiteke. Uretan eta alkoholetan urtzen da, baina nekez eterretan.

• glenoidea
• Glidden, Joseph Farwell
• Glière, Reinhold Moritzevitx
• glikogeno
• glikokola
• glikol
• glikolisi
• Glinka, Fiodor Nikolaievitx
• Glinka, Mikhail Ivanovitx
• glioma
• glirido