korioi
iz. Biol. Ugaztunen, hegaztien eta narrastien enbrioiaren eta intsektuen arrautzen kanpoaldeko geruza. Bitelo mintzetik sortzen da. Animalia ornodunetan ektodermoa eta mesodermoa eratzen dira korioiaren inguruan; narrastietan eta hegaztietan alantoidearekin lotua egon ohi da. Ugaztunen korioia enbrioiaren arnasketa, elikadura eta iraitz organo nagusia da, endometrioarekin batera, eta kanpoalderako irekigunea duten barrunbeak estaltzen ditu.
