etorri 1, etor, etortzen

da ad. Hitz egiten duena dagoen tokira joan; jin. || Norbaiten iritzi, ohitura edo bizimodua onartu edo haietara egokitu. || (Karta jokoetan). Zertatik dator? Ezpatatik dator, ez urretik. || Bat etorri. Iritzi berekoa izan.

• etorkunde
• etorle
• etorraldi
• etorrarazi, etorraraz, etorrarazten
• etorrera
• etorri 1, etor, etortzen
• etorri 2
• etortze
• Etosha Pan
• Etruria
• etruriar