estrobilo
iz. Bot. Eztaka edo braktea multzoa, askotan egur bihurtutako ardatz baten inguruan ezarrita dagoena, arrautza edo kono itxuraduna, eta zenbait landare loregabeen ernaltze organoak daramatzana. Estrobiloa pinuen eta beste koniferen ezaugarria da, eta beste landareetan loreek duten eginkizun bera du.
