salatari
iz. Zerbait edo norbait salatzen duen pertsona. ik. salatzaile. Salatariak badu betebeharrezko baldintza bat: salatzen duen bekatuaren kutsutik garbi egotea. Gero salatari doilor baten gisa jokatu zen. Emak aterbe gaiztaginari, bera dukek salatari (esaera). || Euskal literaturari begiratu nahi nioke gaurko gure arteko gogo giroaren ezaugarri eta salatari den aldetik. Erregeren salataria: erregeren prokuradorea. || izond. Salaketan aritzen dena. ik. kontakatilu. Salatari-melatari, apez-uzki milikari.
