sakratu
izond. Jainkoari dagokiolako begirunerik handiena eskatzen duena; ukitua edo erabilia ezin izan daitekeena. v Erl. Erlijioari eta gurtzari dagokiona, eta horregatik errespetagarri eta miresgarri dena; sakratua misteriotsua da, ezagutuezina, eta horrenbestez gurgarria; profanoari kontrajartzen zaio, profanoa gizonari dagokiona baita.
