niobio
iz. Kim. Metal solidoa, grisa edo zuria (Nb; at.–z. 41; at.–m. 92,9). 1802an aurkitu zuen Hatchett-ek. Tenperatura handia behar du herdoiltzeko; halogenoek erasotzen diote, baina ez azidoek (azido fluorhidrikoa izan ezik). Bismutoaren eta tantaloaren antzekoa da. Tantaloarekin batera ageri da mea askotan, batez ere burdina eta manganeso niobotantalatoetan (niobitak eta tantalitak deituak).
