nartex
iz. Arkit. Elizetako sarrera luze, estu eta itxia, gehienetan zutabeak eta arkuak dituena, eta elizaren sarrerako zabalera osoa hartzen duena. Bizantziar elizetakoak bi parte ditu: exonartexa edo kanpokoa (batzuetan eraikuntzari itsatsita egoten dena) eta esonartexa edo barrukoa. Kristautasunaren hasierako urteetan katekumenoen eta penitentziagileen egonlekua izaten zen.
