mahdi
(Eusk. “Jainkoak gidaturiko ongia”). iz. Islamdarrentzat, munduaren amaieran Lurrera zuzenbidea ekarri eta egiazko erlijioa ezarriko duen pertsonaia. Teologo sunnita ortodoxoek ez dute onartzen, halakoren aipamenik ez Koranen ez hadit-etan aurkitzen ez dutelako; xiien dotrinan, ordea, sineste hau guztiz funtsezkoa da. Xii gehienentzat mahdi-a Muhammad ibn al-Hassan al-Askari da, 872an desagertu zen hamabigarren imana. v Politika eta erlijio eraberritzaile askok hartu dute berentzat titulu hori, Ipar Afrikan batez ere. Horien arteko batzuk hauek dira: Ubaid Allah al-Mahdi (909-934), fatimiarren dinastiaren sortzailea; Abdallah ibn Turmart, XII. mendean almohadiarren taldea sortu zuena; Muhammad Ahmad Abd Allah, bere burua Sudaneko mahdi izendatu zuena (1881).
