leherkari
izond. eta iz. Hizkl. Kontsonanteez mintzatuz, silabaren hasieran handituz doan tinkotasunez ahoskatzen dena. v Kontsonante leherkariak ahoskatzeko une batez bidea ixten zaio ahoan haizeari, eta bat-batean ireki eta haizeari irteten uzten zaio, leherketa txiki baten bidez. Euskaraz kontsonante leherkariak p, t, k, (ahoskabeak) eta b, d, g (ahostunak) dira.
