konkortu 1, konkor(tu), konkortzen

da-du ad. Konkor baten itxura hartu edo eman.

• konkordantzia
• konkordatu
• konkordun
• konkortasun
• konkortu 2, konkor, konkortzen
• konkortu 1, konkor(tu), konkortzen
• konkortze
• Konkoure
• konkretu
• konkurrentzia
• konkurritu, konkurri, konkurritzen