klorato

iz. Kim. Azido klorikoaren (HClO₃) eratorria den gatza. Kloroak disoluzio alkalino batekin erreakzionatzean, edota kloruro disoluzioen elektrolisiaren bidez eratzen dira kloratoak. Kloratoen osagaiak aski erraz deskonposatzen dira berotzean, eta oxigenoa askatzen dute; horregatik, indar handiko oxidatzaileak dira kloratoak. Potasio kloratoa, bario kloratoa, kaltzio kloratoa eta, batez ere, sodio kloratoa dira arruntenak; sodio kloratoa (NaClO₃) gauza askotarako erabiltzen da, dikloro oxidoaren iturri gisa papera eta beste gai batzuk zuritzeko, sodio perkloratoaren iturri gisa, etab.

• klonazio
• Klondike
• Klopicic, Matiaz
• Klopstock, Friedrich Gottlieb
• kloramfenikol
• klorato
• kloremia
• klorhidriko
• klorhidrina
• klorina
• klorita