karrakatu, karraka(tu), karrakatzen
du ad. Gauza gogor batez gainalde bat indarrez igurtzi, hura berdintzeko edo leuntzeko, edo bertan atxikia dagoena kentzeko. || Gainalde bat karrakaz igurtzi, murrizteko edo leuntzeko.
- karraka 1
- karraka 2
- karraka 3
- karrakailu
- karrakaldi
- karrakatu, karraka(tu), karrakatzen
- karrakatze
- karrakela
- karramarro 2
- karramarro 1
- karramarroztatu, karramarrozta, karramarroztatzen
