itsutu, itsu(tu), itsutzen

da-du ad. Ikusmenaz gabetua utzi edo gertatu, itsu bihurtu. ◊ Irud. (Grina batek) adimenaz edo zentzuaz gabetu. ◊ Itsu-itsuan zaletu.

• itsuski
• itsustasun
• itsuste
• itsustu, itsus, itsusten
• itsutasun
• itsutu, itsu(tu), itsutzen
• itsutuki
• itsutze
• itulari
• itun 1
• itun 2