eten 2
iz. Etetea. ◊ Ehunetan, oihaletan gertatzen den urradura. ◊ Babesten duen ehunaren etetearen ondorioz gertatzen den errai baten irtetea. ◊ Ahapaldi lerro batean gertatzen dena. v Lur barruko etenak. Geol. Lur barruko gainalde edo zatiak, bertan uhin sismikoak erabiltzen direnean, beren izaera dela eta, bat-bateko aldaketak eragiten dituztenak.
