erne 2

adlag. Iratzarririk, zentzumenak edo buru gaitasunak bereziki. || izond. Gauzak berehala ulertzen dituena.

• ernatu, erna, ernatzen
• ernatzaile
• ernatze
• Ernaz
• erne 1, ernetzen
• erne 2
• erne 3
• Erne
• Erne
• ernearazi, ernearaz, ernearazten
• ernegagarri