daimio
iz. Hist. Antzinako Japonian, feudo edo lurralde baten gobernaria. Daimioak aitonen semeak ziren eta enperadorearen izenean gobernatzen zituzten beren esku zeuzkaten lurraldeak. XVII. mendera arte, jaun haiek beren lurraldeen jabe izan ziren, eta samurai gudarosteak izaten zituzten beren mende. Hala, XII. mendean Yoritomo izeneko daimioa gobernuaz jabetu zen eta shogun agintaldia ezarri zuen; hau da, enperadorearen gobernari nagusi bihurtu zen. 1868. urtean, ordea, enperadoreak eskubide guztiak eskuratu zituen berriro eta 1871. urte inguruan daimioek ordura arte izandako indar eta eskubideak galdu zituzten.
