begardo
iz. Erl. XIII. eta XIV. mendeetako herexe talde bateko kideei ematen zaien izena. Arimak ezin zuela bekaturik egin uste zuten, behartsu bizi ziren, eta ez zuten inolako agintaritzarik onartzen, ez zibilik ez eta elizakorik. Vienneko kontzilioak kondenatu egin zuen begardoen dotrina 1311. urtean.
