Barthes, Roland
Frantses literatura kritikari eta semiologoa (Cherbourg, 1915 - Paris, 1980). Ikasketa klasikoak eginda, frantses unibertsitateko kritikaren geldotasunaz arduratu zen. 1945etik aurrera Camus, Marx eta Sartreren irakurketaren eraginak ukitu zuen. 1953an argitaratu zuen Le degré zéro de l’écriture saiakera literatura, hizkuntzari eta hizkuntza horren baldintza historikoei buruzko gogoeta da; «kritika berri»-aren agiri gisa hartu zen. Barthes-en ustez, lanaren beraren baitan egin beharrekoa da kritika, eta kritika horrek testuaz eta testuaren esanahiaz arduratu behar du soilik. Freuden psikoanalisia osagai nagusietakoa duen azterbide kritiko hori Michelet (1954), Racine (1963), eta beste zenbait azterlanetan erabili zuen. Kritika soziala nagusi da Mythologies (1957) izenburuko lanean. Ondoren, semiologia eta hizkuntzalaritza estrukturalera hurbildu zen: Éléments de sémiologie (1964), Système de la mode (1967). Balzac-en kontakizun baten azterketa, S/Z (1970) eta Sade, Fourier, Loyola (1971) saiakera liburuaren bidez, adierazlea inkontzientearen sintomatzat (Freud, Lacan) eta kode askotarikoak testuen sakonera historikoaren (Marx) argigarri gisa nabarmendu ditu. Halaber, gai arras nahasi bat aztertu zuen: Japonia, L’Empire des signes (1970) liburuan. Errusiar formalistek abiatutako kritikari formalista nagusietakoa bada ere, testuak irakurlearengan sortzen duen atsegina nabarmentzen du, «zientifikotasun»aren tentazioa alde bat utzirik: Le Plaisir du texte (1973), Roland Barthes par lui-même (1975), Fragments d’un discours amoureux (1977).
