Supongo que ciertas sensaciones del presente se pusieron de acuerdo con algunas ramas todavía verdes del pasado en el momento de trenzar esta historia. O quizás haya sido que el cuerpo ha recordado algunas soluciones que ya empleó en su infancia y que ahora casi había olvidado. Y conforme las iba recordando las fue poniendo en práctica para comprobar si todavía funcionaban. Y transformó así los juegos en dados, la calle en un cuarto oscuro y la arena y la tierra en un papel fotográfico. Y lanzó sobre el papel los dados como antes las piedras a los charcos. Y miró con sorpresa su efecto para finalmente enlazar así esta crónica. Este relato sin objetivos, sin fin y sin fines, estrategia última desesperanzada, enferma si se quiere. Pero que corre y avanza y se transforma gracias a unas superficies negras en las que asoman unos puntos. Blancos.
|
|
Nik uste dut, oraingo sentsazio batzuk iraganeko adartxo berde batzuekin jarri direla ados historia hau josterakoan. Edo, agian, baliteke, gorputzak zenbait konponbide gogoratu ditu, haurtzaroan erabilitakoak izan arren, orain erdi-ahaztuta zituen konponbideak. Eta gogoratu ahala, erabili egin zituen ea oraindik baliagarri ziren ikusteko. Eta, horrela, jolasak dado itxura hartu zuen, kaleak, gela iluna zirudien eta harea zein lurra argazki paper bihurtu ziren. Eta dadoak jaurti zituen paper gainera, nola txikitan harriak putzura. Eta harriduraz begiratu zuen emaitza, azkenean, era honetara lotzeko kronika hau. Helburuak, helmugarik eta amaierarik gabeko kontakizun hau. Azken estrategia, itxaropenik gabea edo gaisoa, bestela esanda. Baina badoa korrika eta eten gabe aurrera eta itxuraz aldatzen da, puntu batzuk dituen azal beltz batzuei esker.
|
|
|
Relato de una estrategia
Paper fotografikoa / Papel fotográfico
Argazkitarako 12 paper, 280 x 180 neurrikoak eta, bat, 280 x 270koa.
12 piezas de papel fotográfico de 280 x 180 c/u y una pieza de 280 x 270.
1994-96
|