usteldu, ustel(du), usteltzen

da-du ad. Gai organikoez mintzatuz, hondatu edo galdu. ◊ Hondatu, alferrik galdu. ◊ Pertsonei buruz mintzatuz, ustel bihurtu.

• ustekizun
• usteko
• ustel 1
• ustel 2
• ustelarazi, ustelaraz, ustelarazten
• usteldu, ustel(du), usteltzen
• usteldura
• ustelezin
• ustelgaitz
• ustelkeria
• ustelkor