ustel 1

izond. Gai organikoez mintzatuz, hondatu edo galdu dena, kiratsa dariona. || Pertsonez eta mintzatuz, behar adina kemen, ausardia, zintzotzasun ez duena. || Alferrikakoa, ondorerik gabea.

• ustebide
• ustekabe
• ustekeria
• ustekizun
• usteko
• ustel 1
• ustel 2
• ustelarazi, ustelaraz, ustelarazten
• usteldu, ustel(du), usteltzen
• usteldura
• ustelezin