teilatu

iz. Baserri baten edo eraikin baten estalkia, bereziki makurtua eta teilaz egina. || Teilatu-belar. Sin. teila-belar. Landare zurtoin-iletsu eta hosto-mamitsua, lore arrosak dituena, teilatu, murru eta harkaitzetan hazten dena (Sempervivum tectorum).

• teilaberritze
• teilagin
• teilagintza
• teilape
• teila perretxiko
• teilatu
• teilatu belar
• teilatupe
• teileria
• Teilhard de Chardin, Pierre
• teinkatu*