mako 1
iz. Kakoa, metalezko pieza okertua eta askotan punta-zorrotza, zerbaiti heltzeko edo eusteko erabiltzen dena. Haga luze bat bi makoren artean. || Arkua, uztaia. Zubiaren makoak. || Pl. Testu batean, arteko diren hitzak markatzeko erabiltzen diren zeinuak, “(“ eta “)”, kakoak. || Sardearen hortza; sardea. v Mus. Partitura bateko bi konpas-marra edo gehiago elkartzen dituen ikurra.
