Euskararen tresnak

Lur hiztegi entziklopedikoa

Kultura eta Hizkuntza Politika Saila

kiribildu, kiribil(du), kiribiltzen

da-du ad. Gauza luze bat bira bat edo gehiago eratzen dituela egon edo jarri. ik. kurubilkatu. Aihena bezala kiribildua. || Bihurritu; korapilatu. Ile kiribilduak.  v  Mat. Puntu baten inguruan birak ematen dituen eta bira bakoitzean puntu horretatik gero eta gehiago urruntzen den kurba.  v  Bot. Landare angiospermo igokari batzuen ahien luze mehea, aurkitzen duen zurkaitzean kiribilduz landarea finkatzen duena. Sustraiaren, zurtoinaren nahiz hostoaren molde aldaketaz sortua izan daiteke.