errenditu, errendi, errenditzen

da-du ad. (Norbait) aurre egiteko gauza ez dela gertatu edo utzi; bereziki, etsaiaren aurrean amore eman.

• erremuskada
• errendarazi, errendaraz, errendarazten
• errendatu, errenda, errendatzen
• errendatze
• errendimendu
• errenditu, errendi, errenditzen
• errenditze
• errenka
• errenkada
• errenta
• errentagarri