enparatu 2 enpara, enparatzen
da ad. Sobera izan. Gorde ohi zuen enparatzen zitzaiona ongileek ematen ziotenetik. || (Gelditu). Penitentzia egin nahi dut enparatzen zaidan bizitza guztian. || (Izlag. gisa). Gainerakoa. Estatuak agindu eta enparakoak burua makurtu.
- enometro
- enostosi
- enoterazeo
- enparantza
- enparatu 1 enpara, enparatzen
- enparatu 2 enpara, enparatzen
- enparatze
- enparau
- Enpatxatu, enpatxa, enpatxatzen
- enpatxatze
- Enpedokles
