higuindu
1
du ad./zaio ad.
dar asco, causar repugnancia, hartarse
okitu eta higuindu egiten nau: me harta y me da asco
hitz leun gezurrezkoez higuindu gaitu: nos repugnan sus finas palabras engañosas
hain higuindu zitzaien non jaterakoan goragalea etortzen baitzitzaien: se hartaron tanto que al comerlo sentían náuseas
higuintzen dut neure burua: me odio a mí mismo
munduak higuindu gaitu: el mundo nos ha aborrecido