1 jantzi
1
da/du ad.
vestir(se), poner(se) ropa; [belarritakoak, txapela, gerrikoa] poner(se); [oinetakoak] calzar(se)
beltzez jantzi zen: se vistió de negro
trajez jantzita zegoen, auto berde batean: iba vestido de traje, en un coche verde
urrezko belarritakoak jantzi ditu: se ha puesto los pendientes de oro
txapela eta abarkak jantzita: con la boina y las abarcas puestas
oinetakoak jantzi zituen: se calzó los zapatos
2
da/du ad.
disfrazar(se)
zalduna neskame jantzita: el hidalgo disfrazado de criada
pirata jantziko naiz: me disfrazaré de pirata
asko ez baziren ere, batzuk sorgin jantzi ziren: aunque no fueron muchos, algunos se disfrazaron de bruja
talde bereizitan aritzen ziren eskean emakumez jantzitako mutilak: los mozos disfrazados de mujer solían andar pidiendo en grupos divididos
ardi-larruz jantzitako otso maltzurra: un malvado lobo disfrazado con piel de oveja
3
da/du ad.
vestir, cubrir con ropa
ohea jantzi: vestir la cama
aldareak jantzi: vestir los altares
lurra zuhaitzez jantzia dago: la tierra está cubierta de árboles
kale guztiak apaingarriz jantzi zituzten: adornaron todas las calles
idazlanak argibidez jantzi ditu: ha provisto sus escritos con explicaciones
armairua estalgarri batez jantzi: cubrir el armario con un forro
5
da ad.
informarse, instruirse; enterarse
buruz ongi jantzia: bien instruido
zientzia-gaietan ongi jantzitako emakumea: una mujer bien formada en temas científicos
6
du ad.
[zaldiak]
herrar
