impostor, -a
1
adj./s.
[difamador]
beltzaile, gaitz-esale
aquel impostor estuvo difamando el nombre del rey: beltzaile hura erregeren izena zikintzen ibili zen
¡me has engañado, impostor!: engainatu egin nauzu, iruzurti horrek!
el que oculta su modo de ser es un impostor: itxuratia da bere izaera ezkutuan gordetzen duena