suponer

1 v.tr. [hacer una suposición] suposatu, suposizioa egin; eman, jo, kontu egin (batez ere, demagun, jo dezagun, egin dezagun kontu formak)

debemos de suponer, por tanto, que o no conocía el nombre o no le pareció adecuado: suposatu behar dugu, beraz, ez zuela izena ezagutu edo ez zitzaiola egokia iruditzen

supongamos que A es un punto en el espacio: demagun A espazioko puntu bat dela; jo dezagun A espazioko puntu bat dela

2 v.tr. [pensar, creer] uste izan, jo, -koan egon; suposatu

le supongo unos treinta años: hogeita hamar bat urte jotzen dizkiot

se le supone gran antigüedad: antzinatasun handikoa dela uste da

supongo que vendrá: etorriko dela uste dut

3 v.tr. [imaginar] pentsatu, imajinatu, igarri, asmatu

ya puedes suponer lo que ella sufrió: pentsa dezakezu berak nola sufritu zuen

no puedes suponer lo bruto que es: zein astakirten den ezin duzu imajinatu ere egin

con esos datos usted puede suponer lo que pasó: datu horietan oinarrituta zer jazo zen igar dezakezu

4 v.tr. [acarrear, traer consigo] ekarri, eman, izan; suposatu

eso supone grandes gastos: horrek gastu handiak ekarriko ditu

esa distancia no supone nada yendo en coche: autoz joanda distantzia hori ez da ezer

5 v.intr. [significar, importar] itzala/pisua/garrantzia izan; suposatu

Axular supone mucho en nuestra literatura: Axularrek itzal handia du gure literaturan

su palabra no supone nada en nuestra organización: haren hitzak ez du pisurik gure erakundean