Laurent, Jacques
Frantses idazlea (Paris, 1919 – Paris, 2000). Literaturan Les Corpus tranquilles (1948, Gorputz lasaiak) lanarekin hasi zen. Antoine Blondin, Michel Déon eta Roger Nimierrekin Hussards taldeko kide izan zen. Eztabaida sortu zuen Paul et Jean-Paul (1951) lanarekin, Jean-Paul Sartre eta Paul Bourgeten konparazioa eginez. Ondoren Mauriac sous de Gaulle (1964, Mauriac de Gaullen azpian) lanaren ondorioz epaitegietara eraman zuten, Frantziako estatuburua iraintzeagatik. Eleberria indarkeriatik ihes egiteko bide gisa ikusi zuen Laurentek (Roman du roman, 1977), eta ziurgabetasuna eta zoria egin zituen bere lanen gai nagusi: Le Petit Canard (1954, Ahate txikia); La Fin de Lamiel (1966, Lamielen amaiera); Les Bêtises (1971, Lelokeriak), Goncourt saria; Les Sous-Ensembles flous (1981, Azpimultzo nahasiak); Les Dimanches de Mlle Beaunon (1982, Mlle Beaunon-en igandeak); Le Miroir aux tiroirs (1990, Tiraderen ispilua). Cécil Saint-Laurent ezizenarekin eleberri historikoak idatzi zituen, zinemara eraman eta arrakasta handia lortu zutenak (Caroline chérie saila). Bestalde, autobiografia bat argitaratu zuen, Histoire égoïste (1976, Historia egoista), eta pastiche-ak (Dix Perles de culture, 1972) eta hainbat lan historiko ere bai. Frantziako Akademiako kide da 1986. urteaz geroztik.
