zeken

izond. Bere ondasunak ez emateko edo ez gastatzeko gehiegizko joera agertzen duena, diruzalea. || Gogorra, sentiberatasunik gabea.

• zeinutegi
• zeio
• Zeiss, Karl
• zekale
• zekale-aino
• zeken
• zekendu, zeken(du), zekentzen
• zekenkeria
• zekenki
• zekentasun
• zekentze