Euskararen tresnak

Lur hiztegi entziklopedikoa

Kultura eta Hizkuntza Politika Saila

nahasi, nahas, nahasten

du ad. Gauza desberdinak, osotasun bat eratzen dutela, batu edo elkarrekin jarri. ik. nahastatu, baltsatu. Ura gatzarekin nahastean. Kartak nahasi. || Norbait beste norbaitekin (bereziki bietako bat edo biak, ezkonduak direnean) nahasi: haragizko harremanez lotu. || Gauza ilunen baterako elkartu (norbaitekin). Lapur haiekin nahasi zenez gero. || da-du ad. Nahaspilatu, era edo ordena galdu edo kendu, nahasmena sortu. Gauzak bereizten saiatu behar genuke, nahasten baino areago. || Gauza bat beste bat-tzat hartu edo harrarazi. Merkea zela uste nuen baina nahasia nengoen. Nahasia zabiltza: oker zabiltza. || Arimaren baretasuna edo argitasuna galdu edo kendu. Berri horrek nahasi bezala zion burua gobernadoreari. || (Jendartean, gizartean) nahasmendua sortu. ik. asaldatu. Bere soldaduak bidali zituen nahasi zitzaion herri batera. || Nahasian. adlag. Elkarrekin nahasirik, nahas-mahas. ik. nahaste. Irri eta negarra nahasian darion iturritxo gardena.