mugatu, muga(tu), mugatzen
du ad. Mugen barruan atxiki, muga bidez murriztu. ◊ Muga izan, mugatzat izan, muga gertatu. ◊ da ad. Gure filologia gehiegi mugatu dela testuetara. || Mugak finkatuz zehaztu. v Gram. (Batez ere era burutua adjektibotzat erabilia). Izen sintagmari aurreko aipamen baten adierazlea (oro har artikulu marka) ezarri. Deklinabide mugatua: artikulu marka tartekaturik agertzen duena. ik. mugagabe. Izen sintagma mugatua.
