larru–tripaki

iz. Bot. Onddo mota, hidnazeoen familiakoa, jateko ona. Txapelaren azpialdeko mintza eztenez betea du, eta, ezten horien muturrean, esporak daude.

• larruketa
• larruketari
• larruki
• Larrun
• Larruquert Agirre, Fernando
• larru–tripaki
• larrutu, larru(tu), larrutzen
• larrutx
• larrutzaile
• larrutze
• Larruzea Bustintza