harrotu, harro(tu), harrotzen

da-du ad. (Zerbait) harro bihurtu, harrotasuna eman, hanpatu. ◊ Hed. Laster harrotu ditu bere diruak: laster gastatu ditu. || Harrokeriaz, hantustez bete. ◊ Bidezko harrotasunez bete.

• harropuzte
• harropuztu, harroputz/harropuztu, harropuzten
• harrotasun
• harrotasuntxo
• harroti
• harrotu, harro(tu), harrotzen
• harrotxo
• harrotzar
• harrotze
• harroxko
• harruli