bizkotxo

iz. Heg. Sin. bixkotx. Opil gozo lehorra; irin, azukre eta arrautzaz egindako opil modukoa. ◊ Altxagarririk gabeko ogi modukoa, luzaz irauteko lehortzen zena eta itsasoko bidaldietan-eta erabiltzen zena.

• bizkorraldi
• bizkorrarazi, bizkorraraz, bizkorrarazten
• bizkortasun
• bizkortu, bizkor(tu), bizkortzen
• bizkortze
• bizkotxo
• bizkunde
• biznaga
• bizpahiru
• bizpalau
• biztanle