biribilkatu, biribilka, biribilkatzen
da-du ad. Biribilean, bereziki ardatz baten inguruan, bildu. || Bildu, inguratu.
- biribil
- biribilatu, biribila, biribilatzen
- biribilatze
- biribildu, biribil(du), biribiltzen
- biribilgune
- biribilkatu, biribilka, biribilkatzen
- biribilkatze
- biribilketa
- biribilki 1
- biribilki 2
- biribilkote
