aurre
iz. Edozein gauzatan, bere alde nagusia edo ohiko ikuspuntutik hurbilen dagoen aldea. ik. aitzin. A. Kasu atzizkirik gabe. ik. aurrealde. Etxearen aurrea eta alboak zuritu. || Aurre egin. Buru egin. || Aurrea hartu. ik. aitzindu. Ia beti gertatzen den bezala herri xeheak aurrea hartu zigun. || Aurrea eraman. Zortzi metroko aurrea daramakio. || Hitz elkarketaren lehen osagai gisa, XX. mendean hasi da erabiltzen. Aurre lana.
B. Leku-denborazko atzizkiez. Denborazko testuinguruetan, denbora lehentasuna adierazten du. || Dagokion izen sintagmak -(r)en kasu atzizkia hartzen duela. Beti begien aurrean ditugula. || Delako sintagmako izenak, zerbait bizigabea adierazten badu eta atzean adjektiborik ez badu, -(r)en atzikia eta mugatzailea gal ditzake. Horrela, delako izena eta aurre hitz elkartu bezala aritzen dira. ik. bazkalaurre, atalaurre, etab. Gerra aurreko garaietan. || Dagokion izen sintagmarik gabe. Bi liburuak aurrean zituelarik. || Aurrean egon. Norbait dagoen toki berean, hura ikusten edo entzuten dela egon. || Aurrez. Aldez aurretik. Aurrez ordaindu. || Aurrez aurre. adlag. Batak aurrean bestearen aurrea duela. ik. buruz buru, bekoz beko, begiz begi. Aurrez aurre egon, jarri. || Aditzaren era burutuaren aurrean. Etorri aurretik.
