aurkitu, aurki, aurkitzen
du ad. ik. ediren, kausitu. Bilatzen ez den zerbait ikusi edo aurrean gertatu, norbaitekin suertatu. Huts asko aurkitu ditut liburu horretan. Aberatsak aurkitu zituen behartsuak baino gaiztoago, eta haragiaren bekatuan eroriago. || da ad. Etsaien artean aurkitzen nintzela. || Bilatzen dena ikusi, non den jakin, lortu. Bilatu du baina ez du aurkitu. (Ezkutaturik zegoena edo ezagutzen ez zena). Colonek Amerikak aurkitu zituen.
- aurkigarri
- aurkikunde
- aurkikuntza
- aurkimen
- aurkintza
- aurkitu, aurki, aurkitzen
- aurkitzaile
- aurkitze
- Aurobindo Ghose
- Aurora
- aurpegi
