Geografia unibertsala»Geografia
Eskualdekako klimak: klima epelak
Köppenen klimen sailkapenaren arabera hilabete beroeneko batez besteko
tenperatura hamar gradu zentigraduz gorakoa eta hilabete hotzenekoa
hemezortzi graduz beherakoa dute klima epelek.
Klima epelak lur zerrenda zabala hartzen du ekuatorearen alde
banatan, 40° eta 70° paraleloen artean, gutxi gorabehera.
Tropikoko eta lurburuetako aire masen eta mendebal haizeen mende
dago, eta, bitarteko latitudeetako zikloi eta antizikloi higikorren
eraginez, eguraldi aldaketa asko izaten ditu.
Mendebal haizeak altueran egiten dituen uhin handiek gidatzen dituzte
presio sistema horien mugimendua eta bilakaera; uhin horien bidez
energia truke handiak gertatzen dira beheko eta goiko latitudeen artean.
Goi eta behe presioen zentroen ezaugarriak eta latitude kokalekua urtarotik
urtarora aldatzen dira: udako depresioak motelagoak dira eta polorantz
egiten dute; neguan, berriz, antizikloi subtropikalak ekuatorerantz
mugitzen dira, eta borraska gehiago izaten dira latitude beherenetan.
Mendebalaren nagusitasunak interferentziak ?handiagoak edo txikiagoak?
eragiten ditu lurraren gainazalean, hemisferio batean zein bestean.
Mendebaleko haizeen erregulartasuna eta lastertasuna askoz
handiagoa da hego hemisferioan, ipar hemisferioan lurren eta itsasoen
banaketak eragina baitu presio eremuen eraketan.
Hori askoz nabarmenagoa da neguan, ekialdeko, iparraldeko edo iparekialdeko
zirkulazio sektorialen mende dauden eremu handiak
antizikloi termikoen eraginpean daudela.
Eremu epelak oso klima mota desberdinak hartzen ditu bere baitan,
beroak eta oso hotzak, euritsuak eta lehorrak.
Nolanahi ere, beste motetatik bereizten dituen ezaugarri bat dute denek:
tenperatura gorabehera handiko errejimena izatea, zeinean urtaro
beroak eta hotzak txandatzen baitira.
Urtaroen mekanismoak baldintzatzen du fronte polarraren kokalekua
eta borrasken ibilbidea. Borraskek neguan hartzen dute latitude maila
apalena. Neguan goi presio termikoek ez dute borraskarik sartzen uzten.
Udan, ordea, antizikloiak desagertzen direnean, eremu handiak hartzen
dituzte. Udan ere, goi presio subtropikalek latitudean gora egiten dutenean,
lehorteak eta zeru garbiak nagusitzen dira Mediterraneo aldean.
Klima aniztasun horrek argi eta garbi erakusten du zer eragin handia
duten elkarrengan meteorologia eta geografia faktoreek.
Aniztasun horretan zeresan handia dute tropikoko eta lurburuetako
eragin elkarren aurkakoak eta fronte polarraren perturbazioak.
Horrez gainera, zeresan handia du, baita ere, erliebearen eta masa
ozeaniko eta kontinentalen ekintzak, zeinak aldaera asko eragiten baititu.
Beraz, hiru klima mota nagusi bereizten dira: Mediterraneokoa,
ozeanikoa eta kontinentala.
Mediterraneoko klima
Klima Mediterraneoa duten kontinenteen
mendebalean dago kokatua, 30° eta
45° paraleloen artean. Mediterraneoaren
arroa inguratzen duten lurraldeek dituzte
batez ere klima mota horren ezaugarri garbienak,
baina ezaugarri horiek berak dituzte
munduko beste itsasalde batzuek ere,
kostaldeko lur zerrenda estuak hartzen dituztela:
Kaliforniako estatua, Txileko erdialdea,
Cape probintzia (Hegoafrikar errepublika),
eta Australiako hego-mendebala.
Euri gutxi eta bero handi samarra egiten
du halako tokietan; antizikloi hondoratze
subtropikala, batetik, eta mendebalaren zirkulazio
orokorra, bestetik, urtaroka txandatzeagatik
ditu Mediterraneoko klimak
ezaugarriok. Udan, goi presioak nagusitzean,
zeru garbiak izaten dira, eta eguraldi
bero lehorrak. Neguan, berriz, tropiko inguruko
goi presioek latitudean behera
egiten dute, eta eremu epelen dinamika
nagusitzen da; fronte borraskek euria
dakarte, tenperaturak behera egiten du
pixkana, eta aldi hotzak sartzen dira aldian
behin, zeinak izozte handiak eragiten
baitituzte bazterretan.
Uda lehorra da klima mota horren beste
ezaugarri nagusietako bat. Uztail-abuztuetan
oso euri gutxi egiten du, 20 milimetro
baino gutxiago askotan, are 10 milimetro
baino gutxiago ere zenbait lekutan,
Santiagon (Txilen), Los Angelesen edo
Lisboan, esate baterako. Neguan, aitzitik,
antizikloi subtropikala hegoaldeko latitudeetara
atzeratzean, Mendebala nagusitzen
da, eta fronte polarreko borraskak heltzen
dira; borraska horiek direla eta, asko gehitzen
da euri kopurua. Atenasen, adibidez,
eurien ehuneko berrogei abenduotsaila
bitartean izaten da, San Diegon
(Estatu Batuetan) ehuneko hirurogeita
hamar, eta Lurmutur hirian (Hegoafrikar
errepublika) ehuneko berrogeita hamabost.
Mediterraneo itsasoaren arroan meridianoan
gora edo behera ibiltzen diren haizeekin
batera sortzen dira perturbazio
horiek, tokian tokian haize polar hotza eta
Mediterraneoko ur epela elkarrekin nahasten
direnean. Hori dela eta, Mediterraneoa
hartzen duten depresioetatik ehuneko
zazpi baizik ez da Atlantikoan eratzen,
ehuneko hamalau Atlas mendikatearen
haizebean eratzen da, eta gainerakoak
Mediterraneoan bertan, mendebalean batez
ere, handik ekialderantz mugitzeko,
Balkanetarantz eta Itsaso Beltzerantz.
Ezaugarriok argi eta garbi azaltzen dira,
adibidez, Malagako kliman: 508 milimetro
prezipitazio, uda lehorra, eta oso tenperatura
samurrak, hogeita lau gradu uztaileaneta hamar bat inguru urtarrilean. Beraz,
esan daiteke ia negurik ez dela. Nolanahi
ere, Mediterraneoan klima mota asko dago,
eta adibide hau klimaren batez besteko bati
baizik ez dagokio. Epeltasuna, adibidez,
batez ere kostaldeko eskualdeen ezaugarria
da; barrurago, ordea, klima kontinentalaren
eraginez, hotz handiagoa egiten du
neguan, eta izotz gehiago izaten da; udan,
berriz, bero handia egin dezake. Latitudeak
ere zeresan handia du horretan: zenbat eta
tropikotik gertuago, beroago eta euri gutxiago,
udaldia luzeagoa, eta euri maiztasuna
irregularragoa izaten da.
Klima ozeanikoa
Kontinenteetako mendebal aldeko klima
da, zeina, Mendebalaren nagusitasunaren
eraginez, itsas haizearen eta fronte polarreko
borrasken eraginpean baitago.
Ozeanoaren zeregin erregulatzailea dela
eta, neguak epelak eta udak freskoak dira.
Tenperaturaren muturreko bi balioren
arteko tartea hamar gradukoa baizik ez
da, eskualde tropikaletan bezalatsu. Muturreko
balioak ere moderatuagoak dira,
eta gutxitan izaten dira oso egun beroak
eta izozteak. Airearen hezetasuna handiada urtaro guztietan, eta euri asko egiten
du, baina neguan batez ere, orduan baitira
depresioak gogorragoak eta ugariagoak.
Haizeak ere gogor jotzen du sarritan,
egun askotan jarraian. Klima gozo,
heze eta haizetsu horrek, beraz, kostaldeko
lur zerrenda estuak hartzen ditu,
besteak beste Ipar Ameriketan, Txilen etaZeelanda Berrian, Ozeano Barearen aldeko
mendiak bitartean. Europako mendebalean,
berriz, askoz zabalera handiagoa
hartzen du. Europa zabaldi laua da alde
horretan, eta itsasoaren eragina oztoporik
gabe iristen da kontinentean barrena,
pixkana-pixkana klima kontinentaleko
eremura igaro arte.
Klima kontinentala
Klima kontinentalaren ezaugarriak klima
ozeanikoarenak ez bezalakoak dira:
alde handiko errejimen termikoa du, hotz
handi-handia egiten du neguan, eta ez du
ozeanoko borrasken eragin handirik. Klima
horrek oso eremu handiak hartzen
ditu Ipar Ameriketan eta Eurasian, pixkana-pixkana
poloetako klima hotz-hotzetara,
tropikoetako bero-beroetara, eta
Mendebaleko ozeanikoetara, igaroz. Euhartzeari).rasiako zabaldian, adibidez, itsas haizearen
eragina gutxitu ahala, klima kontinentala
nagusituz doa.
Neguan, Siberia eta Kanada barrualdean,
presio termiko garaiak izaten dira, oso haize
hotza, eta inbertsio termiko nabarmenak
eguratsaren behe geruzetan. Hori dela eta,
interferentziak sortzen dira zirkulazio nagusian,
eta berehala okluitzen dituzte sortalderantz
mugitzen diren fronteak (oklusioa
esaten zaio fronte hotzak, beroa baino azkarrago
doalako, beroa harrapatu eta azpianOso euri gutxi eta hotz handia
egiten du beti. Moskun, adibidez, urtarrileko
batez besteko tenperatura hamar gradu
da zero azpitik, eta Siberian, Omsk hirian,
are hotzagoa, 19 ° C zero azpitik. Udan,
berriz, behe presioak eta mendebaletik
ekialderako haizeak nagusitzean, borraskak
sartzen dira mendebaletik. Hala ere, udaldian,
fronteak ahulak dira eta prezipitazioak
moderatuak: uztail-abuztuak dira hil
beroenak, baina irailean udazkena hasi eta
berehala heltzen da negua.