"... no se vive la tierra. El horizonte alrededor es un círculo de agua. Si jamás te has visto rodeado por todas partes de mar, no tienes todavíala idea del mundo y de tu relación con él". "La quimera, la ilusión de la profundidad del conocimiento y de la transcendencia, han tenido enla línea del horizonte su metáfora más expresiva. Una línea recta que cruza la ventana de la mirada, un círculo de agua que ahoga la experiencia en la existencia, una incierta posibilidadque agota todas las posibilidades accesibles. La aspiración moderna, o más exactamente duchampiana, de eliminar el horizonte, de convertir la obra en una luminosa transparencia, enun Gran Vidrio, desnudando la materia, eliminando toda retórica, resulta otra maravillosa quimera, una heterotopía, otro lugar, otra realidad sin horizonte, sin perspectiva, sin reglas"."El horizonte es un espacio alrededor de mí, desprotegido, en que la realidad no ha sido ordenada. Espacio llimitado de orden y caos, génesis de aquélla que yo soy capaz de establecer". "Los fragmentos son entonces piedrassobre el borde del círculo: me explayo en redondo: todo mi pequeño universo está hecho migajas: en el centro ¿qué?".
(Entrecomillados de: Goethe, Miguel Zugaza, Adel Alonso, R. Barthes).
|
|
"... lurra ez da bizitzen. lnguruko hodaiertza urezko zirkulu bat da. Alde guztietatik itsasoz inguraturik inoiz aurkitu ez baldin bazara, ezduzu oraindik munduaren eta harekiko duzun erlazioaren ideiarik". "Ezagutzaren sakontasunaren eta transzendentziaren ilusioak hodaiertzeko marra horretan izan dute beti ongienadierazten dituen metafora. Begiradaren leihoa alderik alde igarotzen duen marra zuzena, esperientzia esistentzian itotzen duen urezko zirkulua, irisgarri diren ahal guztiak agortzen dituen gertagarritasun ziurgabea. Gaur egun, Duchampen bidetik, hodaiertza ezabatzekodugun nahikundea, eta obra halako gardentasun argitu batean bihurtu nahia, Beira handi batean bihurtu, horretarako materia biluztuz, erretorika oro ezabatuz, beste kimera zoragarribat bihurtzen da berriro, heterotopia bat, beste leku bat, beste errealitate bat, hodaiertzik gabea, perspektibarik bate, araurik gabe"."Hodaiertza nire inguruan babesik gabe dagoen espazio bat da, errealitatea ordenatu ez dena. Ordena eta kaosezko espazio mugagabea, nik eduki dezakedan erlazioaren sorburua". "Zatiak harriak bezala dira orduan zirkuluaren ertzean; biribilean zabaltzen naiz; nire unibertsotxo hau guztia apurrez dago egina: erdian, zer?"
(Kakotx arteko pasarteak: Goethe, Miguel Zugaza, Adel Alonso, R.Barthes).
|