1. Dekretu honen xedea da:

   1. Administrazio-neurriak ezartzea lehorretik itsasora egiten diren isurketen ingurumen-baimenen eta -araubidearen esparruan, Itsasertzei buruzko uztailaren 28ko 22/1988 Legearen III. tituluko IV. Kapituluaren II. Sekzioaren arabera, hartara, 2000/60/EE Zuzentarauaren 4. artikuluan, ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legearen 16. artikuluan eta Plan Hidrologikoan adierazitakoa jarraitu eta ingurumen-helburuak betetzeko.

   2. Itsasertzei buruzko uztailaren 28ko 22/1988 Legearen 85. artikuluan araututa dagoen araubide ekonomiko-finantzarioa garatzea.

   3. Esparruko zehazpen-araubidea garatzea.

2. Dekretu hau Euskal Autonomia Erkidegoaren barruan ezarriko da, hain zuzen ere itsas- lehorreko jabari publikotik egiten diren hondakin-uren isurketen gainean.

Dekretu honen ondorioetarako, honako definizio hauetan adierazitakoa hartuko da kontuan:

1. Kutsadura: giza jardueraren ondorioz, gizakion osasunerako edota ekosistema urtarren zein zuzenean ekosistema urtarren mende dauden lehorreko ekosistemen kalitaterako kaltegarriak izan daitezkeen eta ingurumeneko ondasun materialak eta bestelako erabilera zilegiak kaltetzen edo narriatzen dituzten substantziak edo energia sartzea atmosferan, uretan edo lurrean.

2. Isurketa: edozein bitarteko erabilita, itsas-lehorreko jabarira lehorretik zuzenean edo zeharka egiten den hondakin-uren hustea edo isurtzea da, edo etxean, industrian, nekazaritzan, abeltzaintzan edo bestelako jarduera batean erabilitakoak hustea edo isurtzea, baita erabili ondoren uraren ezaugarriak edo konposizioa aldatzen ez bada ere.

3. Etxeko hondakin-urak: etxeak eta zerbitzuak kokatzen diren zonetatik datozen hondakin-urak. Giza metabolismoak eta etxean garatzen diren eta merkataritza, industria, nekazaritza eta abeltzaintzakoak ez diren jarduerek sortutako hondakin-urak dira.

4. Industriako hondakin-urak: merkataritza, industria, nekazaritza edo abeltzaintzako edozein jarduera garatzeko erabiltzen diren establezimenduetatik isuritako hondakin-ur guztiak, etxeko hondakin-urak ez direnak. Aipatutako establezimenduetatik datozen eurien jariatze-urak industriako hondakin-urtzat joko dira, kutsatuta badaude edo kutsatuta egon badaitezke.

5. Hiriko hondakin-urak: etxeko hondakin-urak edo horien eta industriako hondakin-uren eta/edo eurien jariatze-uren arteko nahasketa. Kasu honetan, industriako hondakin-uren kontzentrazioa ez da % 30 baino gehiago izango.

6. Gainazaleko urak: ur kontinentalak, lurpeko urak izan ezik; erdibideko urak eta itsasertzeko urak, eta, egoera kimikoari dagokionez, jurisdikziopeko urak ere bai.

7. Itsasertzeko urak: jurisdikziopeko uren zabalera neurtzeko erabiltzen den lerro nagusitik hurbilen dagoen puntutik itsas milia batera dagoen lerro batetik lehorrera artean dauden gainazaleko urak dira. Ibai-ibilguen kasuan, erdibideko uren kanpo-mugara arte zabaltzen dira.

8. Trantsizioko urak: ibaien bokaletatik gertu dauden gainazaleko ur-masak. Nahiko gaziak dira, itsasertzeko uretatik duten gertutasunaren ondorioz, baina ur gezako fluxuen eragin nabarmena dute, halaber.

9. Eremu kaltebera 1996ko martxoaren 15eko 509/1996 Errege Dekretuaren III. eranskinean ezarritako irizpideen arabera berariaz aitortu diren ingurune urtarrak edo urak.

10. Nahasketa-eremua: Isurketa-puntu baten ondoan dagoen eremua da, eta horretan osagai ezberdinen kontzentrazioak ez datoz bat efluentearen eta ingurune hartzailearen nahasketa osoarenekin.

11. Isurketaren eroanbidea: itsaspeko hustubideak zein urak husteko eroanbideak barne hartzen dira.

12. Hustubideko hoditeria: hondakin-urak tratamendu-instalaziotik itsasora garraiatzen dituen eroanbidea, irekia ala itxia, itsaspeko hustubideen baldintzak bete gabe gainazalean isurketak egiten dituena edo itsaspeko deskargak egiten dituena.

13. Itsaspeko hustubidea: hondakin-urak tratamendu-instalaziotik itsasoan isurtzeko eremu batera garraiatzen dituen eroanbide itxia. Kasu honetan, bi baldintza hauek betetzen dira:

    Itsasbeheran itsasertzeko lerroaren eta hurbilen dagoen deskarga-pitaren arteko distantzia 500 m-tik gorakoa izatea.

    1993ko uztailaren 13ko Aginduan, lehorretik itsasora isurketak egiteko eroanbideen proiekturako instrukzioa onartzen duenean barne hartzen diren prozeduren arabera kalkulatutako hasierako diluzioak 100:1-etik gorakoa izan behar du, aurreikusitako emari maximoaren hipotesirako, eta ez da geruzapenik egongo.

14. Detekzio-muga: kontzentrazio-balio jakin bat da eta analisi bati helduta, balio hori gainditzen denean, lagin bat eta lagin garbi batetik desberdina dela baieztatu daiteke, ziurtasun handiarekin. Lagin garbia esatean, interesatzen zaigun analitikoa ez duen diluzioa ulertu behar da.

15. Kuantifikazio-muga: analisi bati helduta, zehaztasun-maila nahikoarekin ezarri daitekeen detekzio-mugaren multiplo konstantea da. Kuantifikazio-muga kalkulatzeko, eredu edo lagin egoki bat erabil daiteke, eta kalibrazio-kurbaren kalibrazio-punturik baxuena lor daiteke, lagin zuriaren balioa kentzen bazaio. Definizio honetan aipatutako multiplo konstantearen balioa gutxienez ere 3 izango da.

16. Erreferentziazko metodo analitikoa: neurketa-metodo honek eskaintzen dituen zehaztasunari eta doitasunari esker, kasuan-kasuan aztertzen den aldagaiaren ohiko mailarekiko desberdintasun esanguratsuak dituzten kontzentrazio-mailak bereizi daitezke.

17. Zehaztasuna: metodo analitiko baten akats sistematikoa zehazten du balio honek eta behin eta berriz egindako neurketa askoren batez besteko balioaren eta magnitude baten balio zehatzaren arteko desberdintasuna erakusten du.

18. Doitasuna: metodo analitiko baten ausazko akatsa zehazten du balio honek eta batez besteko baten inguruan emaitzen sakabanaketaren desbideratze tipiko gisa adierazten da, normalean (lote bakoitzaren barruan eta loteen artean). Desbideratze tipiko erlatiboaren bikoitza jotzen da doitasun egokitzat.

19. Neurketa-ziurgabetasuna: emaitza analitiko bati lotutako parametro ez-negatibo bat da eta magnitude bati esleitutako balio kuantitatiboen sakabanaketaren karakterizazioa egiten du, erabilitako informazioa oinarrian hartuta.

20. Ingurumen-kalitateko arauak (IKA): biotan, uretan edo jalkinetan kutsatzaile jakin batek edo kutsatzaile multzo batek izan dezakeen gehienezko kontzentrazioa adierazten du. Kontzentrazio hori ez da gainditu behar, gizakion osasuna eta ingurumena babestu nahi badira. Atalase hori Kontzentrazio Maximo Onargarri gisa (IKA-KMO) edo Urteko Batez Besteko Balioa (IKA-UBB) gisa adierazi daiteke.

21. Ingurumen-helburuak: 2000/60/EE Zuzentarauaren 4. artikuluan ezarritako helburuak eta 2006ko ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legearen 16. artikuluan ezarritakoak, eta Plangintza Hidrologikoan ezartzen direnak.

22. Substantzia kutsatzailea: kutsadura eragin dezakeen edozein substantzia eta, bereziki, dekretu honen II. eranskinean barne hartutakoak.

23. Substantzia arriskugarriak: substantzia edo substantzia-multzo toxikoak, iraunkorrak eta biometakuntza eragin dezaketenak, bai eta antzeko arriskuak eragin ditzaketen substantziak ere.

24. Lehentasunezko substantzia: EBko ingurune urtarrarentzat, edo ingurune urtarraren bitartez, arrisku esanguratsua dakarten substantziak dira, ur edangarria hartzeko erabiltzen diren uren kasuan zehaztutako antzeko arriskuak barne hartuta. Azken horiek 2000ko urriaren 23ko Europako Parlamentuaren eta Kontseiluaren 2000/60/EE Zuzentarauaren 16. artikuluan arautzen dira uren politiken baitan esparru komunitario bat ezartzen da bertan.

25. Lehentasunezko substantzia arriskugarria: Substantzia arriskugarriei buruzko EBko legeriaren eta nazioarteko akordioen arabera, arrisku berezia duen lehentasunezko substantzia da.

26. Substantzia preferentea: toxikotasun, iraunkortasuna eta biometakuntza berezia edukitzeagatik edo ingurune urtarrean duen agerpen garrantzitsuagatik, arrisku esanguratsua eragin dezakeen kutsatzailea.

27. Equimetala (MEQ): hainbat metalen kontzentrazioaren adierazpen bateratua da eta dekretu honen III. eranskineko formularen arabera kalkulatzen da.

28. Mugako isurtze-balioa: kutsatzaile jakin baten kontzentrazioa edo isurtze-maila, parametro zehatz baten antzera adierazita. Dagokion balioa ez da gaindituko isurketan, epealdi batean edo gehiagotan.

1. Dekretu honen ezarpen-esparruan barne hartzen diren isurketa guztiek behar dute administrazio-baimena. Isurketa-baimenaren helburua ur-masen eta zona babestuen egoera ona lortzea da.

2. Isurketa kutsatzaileen kasuan, baimena eskatzen duen pertsonak edo erakundeak isurketak desagerrarazteko edo tratamendua emateko aukerako konponbide bat aplikatzeko ezintasuna edo zailtasuna justifikatu beharko du, aldez aurretik.

3. Dekretu honetan aurreikusten da lehorretik euskal itsasertzera egiten diren hondakin-uren isurketa-baimenei dagokien administrazio-araubidea, eta 196/1997 Dekretuan ere bai. Azken hori 1997ko abuztuaren 29koa da eta itsas-lehorreko jabari publikoa babesteko zortasun- eremuan erabilera-baimenak emateko prozedura ezartzen du.

4. Uraren Euskal Agentziari dagokio isurketa-baimenen prozeduren izapideak egitea eta horiek ebaztea.

5. 2002ko uztailaren 1eko Kutsaduraren Prebentzio eta Kontrol Bateratuari buruzko 16/2002 Legeak eta berau garatzeko araudiak eragiten dituzten jarduerek sortutako isurketen kasuan, isurketa-baimenak EAEko Administrazio Orokorraren Ingurumen Organoak ematen duen ingurumeneko baimen bateratuaren barruan sartuko dira, eta Uraren Euskal Agentziari dagokio isurketaren onargarritasunaren txostena egitea eta, hala badagokio, isurketaren ezaugarriak eta uren egoera ekologiko ona ziurtatzeko neurri zuzentzaileak zehaztea.

6. Aurreko atalean aipatutako txostena derrigorrezkoa eta loteslea da eta aipatutako uztailaren 1eko 16/2002 Legean adierazitako epeen barruan igorriko da. Modu berean, ingurumeneko baimen bateratua emateko eskumena duen organoak hartzen den erabakia jakinaraziko dio Uraren Euskal Agentziari.

1. Debekatuta daude lehorretik itsasora zuzenean zein zeharka egiten diren isurketa guztiak, isurketen izaera eta egoera fisikoa edozein dela, kasuan-kasuan dagokion administrazio-baimena lortu ezean.

2. Indarrean dagoen araudiaren arabera, ezin da isuri osasun publikoan eta ingurune naturalean arriskua edo onar daitekeena baino kalte handiagoa eragin dezakeen substantziarik, ezta energia-formarik erabili ere.

3. Uraren Euskal Agentziak industria-prozesuetatik datozen isurketak debekatu ahal ditu eremu jakin batzuetan, hala nola bainu-eremuetan, eremu babestuetan edo bereziki erasanerrazak diren bestelako eremu batzuetan, baldin eta nahiz eta tratamendua jaso, indarrean dagoen araudiaren arabera itsas-lehorreko jabari publikoan eragin dezaketen kutsadurak maila onargarriak gainditzen baditu, bere funtzionamendu arruntean zein aurreikus daitezkeen salbuespenetan.

1. Itsas-lehorreko jabari publikoan isurketak eragiten dituzten edota eragin ditzaketen industria-instalazioak edo jarduerak ezartzeko, aldatzeko edo lekuz aldatzeko gaitzen duten administrazio-tituluak lortzeko, aldez aurretik kasuan-kasuan isurketa-baimena eta Itsas lehorreko Jabari Publikoa babesteko zortasun-eremuan lanak egiteko baimena lortu behar dira.

2. Edozein kasutan, ezarri, aldatu edo lekuz aldatu nahi den industria edo jarduera ezarri eta martxan jarri aurretik lortuko dira baimen guztiak, eta, ondoren, tokiko administrazioek kasuan-kasuan eman behar duten jarduera-baimena eman aurretik egingo da edo, hala badagokio, jarduera sailkatuaren aurretiko jakinarazpena jaso aurretik.

1. Isurketa-baimenetan ezarriko dira isurketak egiteko baldintzak. Isurketa-baimenetan barne hartu behar diren baldintzen artean, honako hauek adieraziko dira, gutxienez:

   1. Urteko gehienezko isurketa-bolumena (HUAen kasuan, urteko isurketa-bolumena).

   2. Isurketaren muga kuantitatiboak eta kualitatiboak.

   3. Tratamendua, arazketa eta hustuketa egiteko beharrezkoak diren instalazioen deskribapena, gainezkabideak barne hartuta. Ezaugarriak eta funtzionamendua kontrolatzeko elementuak zehaztuko dira eta lanak hasteko eta amaitzeko datak eta abian jartzeko eguna adieraziko dira.

   4. Baimenaren gehieneko indarraldia.

   5. Ingurune hartzailearen gaineko eraginen ebaluazioa, ingurune hartzaileko uren ingurumen-kalitateko arauak eta, beharrezkoa bada, kutsadura gutxitzeko aurreikuspenak.

   6. Larrialdi-plana, beharrezkoa bada.

   7. Isurketaren Zaintza eta Kontrol Plana.

   8. Isurketa-kanona.

   9. Kutsadura murrizteko plana, beharrezkoa denean.

2. Isurketa-baimenek zortzi urteko iraupena izango dute, gehienez ere. Baimenak berritu egingo dira, betiere kasuan-kasuan ezar daitezkeen mugako isurtze-balioak eta ingurumen-kalitateko arauak betetzen badira, artikulu honen 1. atalean aurreikusitako gehieneko indarraldiak irauten duen bitartean.

3. Baimena berritzen bada ere, Uraren Euskal Agentziak baimena berrikusteko eskumena du, baldintza desberdinak daudela ikusten badu. Isurketaren Zaintza eta Kontrol Planaren arabera, edo isurketaren gainean Uraren Euskal Agentziak egiten duen jarraipena kontuan hartuta, parametro baten mailek itsas-lehorreko jabari publikoa kaltetzen dutela egiaztatzen bada, isurketa-baimenean parametro hori mugatzeko aukera dago. Edozein kasutan, kanonaren barruan sartuko da.

4. 16/2002 Legearen arabera emandako ingurumeneko baimen bateratuak biltzen dituen isurketa-baimenei dagokienez, baimenaren titularra den pertsonak edo erakundeak baimena berritzeko eskaera egin behar du, baimenaren mugaeguna baino gutxienez hamar hilabete lehenago, eta, horretarako, 2007ko apirilaren 20ko 509/2007 Errege Dekretuan aipatzen den dokumentazioaren artean, isurketen ezaugarri eguneratuen azterketa tekniko bat aurkeztuko da eta, hala badagokio, neurri zuzentzaileak proposatu.

5. Baimenaren baldintzek obrak edo instalazioak egitea badakarte, isurketa-baimena ez da eraginkorra izango eta, ondorioz, ezin izango da isurketarik egin, isurketa-baimenetan ezartzen diren baldintzak betetzen direla egiaztatu aurretik.

6. Artikulu honen 1.f) atalean jaso bezala, Uraren Euskal Agentziak segurtasun neurriak aurreikustea beharrezkotzat jotzen dituen kasuetan, baldintzen barruan larrialdi-plana izango da, larrialdi egoeretan arduraz jokatze aldera eta ingurumenari kalte handiagoa ekidin nahian. Horretarako, irizpide gisa hartuz isurketan gai arriskutsuak agertzen diren, isurketaren bolumena eta ingurumariak, ingurune hartzailearen sentsibilitatea eta beste hainbat ingurumen alderdi.

7. Isurketa-baimenean kutsadura murrizteko plan bat aurreikusten bada, baimenean bertan adieraziko da etapa bakoitzari dagokion isurketa-kanona.

8. Tratamendu-instalazioaren garrantzia edo konplexutasunak hala eskatuta, baimenean barne hartutako baldintzen artean, eska daiteke ustiapenaren Zuzendaritza gaitasuna duen teknikarien esku uztea edo erakunde espezializatu batek esku hartzea mantenimenduan, funtzionamenduaren gainean aldiro-aldiro ziurtagiriak aurkeztuz eta baldintzak beteko direla bermatuko da.

9. Ebazpen ziodunaren bitartez eta interesatuei entzun ondoren, Uraren Euskal Agentziak isurketa-baimenaren baldintzak aldatzeko eskumena du, kalte-ordainak jasotzeko eskubiderik gabe, baimena emateko kontuan hartu ziren baldintzak aldatzen badira edo baimena eman zen garaian egon balira baimena ez ematea edo beste baldintza batzuetan ematea eragingo zuten bestelako batzuk sortzen badira. Modu berean, baimenaren eraginak etenda gera daitezke, ezarritako baldintza berriak bete bitartean.

10. Isurketa nabarmen murriztu ahal izateko teknikoki zein ekonomikoki bideragarriak diren berrikuntza teknologikoei lotutako aldaketen ondorioz, baimenen baldintzak aldatu ahal izango ditu Uraren Euskal Agentziak, arrazoiak adierazi eta interesatuei entzun ondoren.

1. Orokorrean, hondakin-uren isurketak egiteko baimenak emateko kontuan hartuko dira, «Mugako isurtze-balioak lehorretik itsasora egiten diren isurketetarako» I. eranskineko mugako isurtze-balioak eta ingurune hartzailearen gainean ezarritako ingurumen-helburuak.

2. Isurketa eragiten duen prozesuaren ezaugarriak kontuan hartuta, aipatutako «Mugako isurtze-balioak lehorretik itsasora egiten diren isurketetarako» I. eranskinean zehazten ez diren beste parametro batzuei dagozkien mugak berariaz adieraziko dira kasuan-kasuan dagokion baimenean, eta, horretarako, aintzat hartuko dira ezarrita dauden ingurumen-kalitateko arauak, ingurumen-helburuak eta teknika erabilgarri onenak.

3. Isurtze-mugak kontzentrazio maximoei dagozkie, eta ezin da gainditu adierazitako balioa. Muga horiek ezingo dira diluzio bidez lortu, ikuspegi teknikotik behar den bezala justifikatzen ez badira. Horrela bada, berariaz baimenduko dira eta baimenean diluzio-faktorea hartuko da kontuan.

   I. eranskineko mugak gainditu ahal izango dira kasu berezi batzuetan, adibidez, ingurune hartzaileak asimilatzeko ahalmen nahikoa duenean eta isurketak minimizatzeko eta arazteko teknika erabilgarri onenak erabiltzen badira, eta kontrol egoki baten bitartez, isurketa horiek ingurune hartzaileari dagozkion ingurumen-helburuak betetzeko eta mantentzeko orduan eragin negatiborik ez dakartela egiaztatzen bada. Horrelako kasu berezietan, isurketa-baimenaren ebazpen arrazoituan karga kutsatzailea murrizteko mailakako programak aurreikusiko dira, ingurune hartzailearen kasuan ezarritako edo ezarri beharreko kalitate-helburuen arabera, eta nahitaez bete beharreko mugarriak jarraituko dira.

5. Modu berean, Uraren Euskal Agentziak isurketa-baimenean I. eranskinean adierazitakoak baino isurtze-muga baxuagoak zehaztu ditzake, betiere ingurune hartzailerako ezarritako ingurumen-helburuak kontuan hartuta, ingurunea nabarmenki eragiteko arriskua badago.

6. Uraren Euskal Agentziaren isurketa-baimenean isurketen kopurua pixkanaka murrizteko betebeharra aurreikus daiteke, eta isurketek dituzten substantzia kutsatzaileen isurtze-mugak murriztekoa ere bai, 2000/60/EE Zuzentarauaren definizioaren arabera, «uren egoera ona» lortzera bidean. Horretarako, kontuan hartuko dira teknika erabilgarri onenak eta araudiak ezartzen dituen kalitate-arauak.

7. Saneamendu-sare publikoetara edo industrialdeetako edo bestelako multzokatze batzuetako sareetara egiten diren isurketei dagokienez, isurketa bakoitzak I. eranskinean substantzia arriskugarri, lehentasunezko, lehentasunezko arriskugarri eta preferenteen tauletan adierazten diren mugak betetzeko betebeharra ezarri ahal zaie erakunde kudeatzaile titularrei, dagokien isurketa-baimenean.

8. Hiriko hondakin-urak tratatzeko instalazioetatik datozen isurketei dagokienez, honako hauetan ezarritako baldintzak beteko dira: 1991ko maiatzaren 21eko 91/271/EEE Zuzentaraua, 1998ko otsailaren 27ko 98/15/EE Zuzentaraua, aurrekoaren I. eranskina aldatzen duena, 1995eko abenduaren 28ko 11/1995 Errege Lege Dekretua, Estatuko ordenamendu juridikora 91/271/EEE Zuzentarauaren transposizioa egiten duena, 1996ko martxoaren 15eko 509/1996 Errege Dekretua eta 1998ko urriaren 2ko 2116/1998 Errege Dekretua, aurrekoa aldatzen duena, betiere, dagokion efluenteari ezarri ahal zaizkion gainerako mugei kalterik egin gabe eta kontuan hartuta ingurune hartzailearen gaineko eragina, saneamendu-sarean industria-isurketa esanguratsuak daudela eta kolektoreetan erregistratutako diluzioa.

   I. eranskinean barne hartutako substantzia kutsatzaileen mugako isurtze-balioak kasuan-kasuan EBko, Estatuko eta Autonomia Erkidegoko zuzenbideak dituen eskakizunetara egokituko dira.

1. Dekretu honen II. eranskinean adierazi dira trantsizioko uren eta itsasertzeko uren ingurumen-kalitateko arauak. Aipatutako eranskinean barne hartuta daude, halaber, lehentasunezko substantzien, preferenteen eta hainbat kutsatzaileren ingurumen-kalitateko arauak.

   II. eranskinean jasotako ingurumen-kalitateko arauak kasuan-kasuan EBko, Estatuko eta Autonomia Erkidegoko zuzenbideak dituen eskakizunetara egokituko dira.

1. Mugako isurtze-balioen, ingurumen-kalitateko arauen eta adierazle fisiko-kimikoekin erlazionatutako gainontzeko ingurumen-helburuen betetze-maila ebaluatzeko helburuarekin, laginak hartzeko eta laborategiko saiakuntzak egiteko ardura duten erakundeek, EAEn uren kalitatea kontrolatzeko eta zaintzeko eta jabari publikora egiten diren isurketak kudeatzeko ardura duen administrazio hidraulikoak emandako erakunde lankidearen titulua eduki behar dute.

   Erakunde horiek 91/271/EEE Zuzentarauaren menpe dauden hiriko hondakin-urak tratatzeko instalazioak kudeatzen dituzten entitateak direnean, UNE-EN ISO/IEC 17025 Araua betez, entseguetako laborategia dela egiaztatzen duen eta Ziurtapen Erakundeak eman dion ziurtagiria eduki beharko dituzte, ingurumenaren zaintza-planak eskatzen dituen laborategiko entseguak egin ahal izateko.

   V. eranskinean adierazi dira «Mugako isurtze-balioak lehorretik itsasora egiten diren isurketetarako» I. eranskineko tauletan barne hartzen diren erreferentziazko metodo analitikoak. I. eranskineko tauletan aipatzen ez diren substantzia kutsatzaileen kasuan, kontuan hartuko da erreferentziazko metodologia analitikoa eta MAM/3207/2006 aginduan, irailaren 25ekoa eta MMA-EECC-1/06, zehaztapen kimikoak eta mikrobiologikoak uren analisirako, instrukzio tekniko osagarria onartzen duenean barne hartzen diren kuantifikazio-mugak.

   Edozein kasutan, aipatutako parametroak aztertzeko erabiltzen diren metodoek nazioarteko arauak beteko dituzte, bai eta kalitate eta balio zientifiko baliokidea duen informazioa hornituko dela bermatzen duen beste edozein arau nazional edo nazioarteko ere.

3. Ingurumen-kalitateko arauen eta adierazle fisiko-kimikoekin erlazionatutako gainontzeko ingurumen-helburuen betetze-maila ezagutzeko erreferentziazko metodo analitikoek, nazioarteko arauak beteko dituzte, bai eta kalitate eta balio zientifiko baliokidea duen informazioa hornituko dela bermatzen duen beste edozein arau nazional edo nazioarteko ere. Abiapuntua % 50 edo gutxiagoko neurketa-ziurgabetasuna (k=2) izango da, ingurumen-kalitateko arauen mailan zenbatetsia, eta kasuan-kasuan dagozkion IKAren % 30 edo gutxiagokoa izango da kuantifikazio-muga.

4. Aipatutako irizpideak betetzen dituen metodo analitiko bat lortu arte, teknika erabilgarri onenak jarraituko dira analisiak egiteko, eta ez da gehiegizko kosturik sortuko.

1. Isurketa-baimenen pertsona edo erakunde titularrek Dekretu honetan eta ezar daitekeen legerian ezartzen diren betebeharrak bete behar dituzte, bai eta kasuan-kasuan baimenean ezartzen diren baldintzak ere.

2. Isurketa-baimenen pertsona edo erakunde titularrek isurketa-kanon bat ordaindu behar dute, Dekretu honen III. kapituluan aurreikusten den moduan.

3. Ikuskaritza funtzioaren esparruan, Uraren Euskal Agentziak isurketa ingurune hartzailea kaltetzen ari dela baderitzo, baimenaren pertsonari edo erakunde titularrari eska diezaioke isurketaren eta isuritako karga kutsatzailearen baldintzen betetzeari buruzko txostenak bidaltzea; txosten horietan isurketaren datu kualitatiboak eta kuantitatiboak barne hartuko dira. Osasun publikoaren gainean eragiteko arriskurik badago, EAEko Administrazio Orokorrean osasun-esparruan eskumenekoa den sailari ere bidaliko zaio aipatutako txostena.

4. Isurketa-baimenaren pertsona edo erakunde titularrak Isurketaren Zaintza eta Kontrol Plana landu behar du, bere kontura. Plan horretan honako alderdi hauek barne hartuko dira: mugako isurtze-balioak, ur-masa hartzaileen egoeraren gaineko eragina eta eroanbidearen egiturazko zaintza. Bestalde, egoera onean mantendu behar ditu isurketa jasaten eta eroaten duten obrak eta instalazioak, eta eragindako itsas-lehorreko jabaria publikoa eta jabari publikoa babesteko zortasun-eremua.

5. Instalazioetan, edo industria-prozesuetan zein hondakin-uren tratamendu-prozesuetan, baimenak baimentzen duen kalitatearekiko edo kantitatearekiko nabarmenki aldentzen den aldaketarik egin nahi bada, isurketa-baimenaren pertsona edo erakunde titularrak baimena berrikusteko eskatuko dio Uraren Euskal Agentziari.

6. Aldaketa nabarmentzat ulertuko da, isurketan Dekretu honen II. eranskinean jasotako eta deklaratu gabeko substantziaren bat dagoenean, edo isuritako karga kutsatzailean dagokion baimenean azaltzen denaren aldean ehuneko hamarretik gorako aldaketa dagoenean, kutsadura-unitateetan neurtuta.

7. Uraren Euskal Agentziari jakinarazi beharko zaizkio ezusteko isurketa, isurketa arriskutsu edo larrialdikoak, bai eta aipaturiko arrisku edo larrialdi egoera horietan agintaritza eskudunak emandako aginduak betetzen ez direnetan ere.

1. Uraren Euskal Agentziak nahi beste analisi eta ikuskapen egin ahal izango ditu isurketaren ezaugarriak egiaztatzeko eta, hala badagokio, baimenean ezarritako baldintzak betetzen direla baieztatzeko, eta Isurketaren Zaintza eta Kontrol Planak adierazten duena eta, hala badagokio, 16. artikuluan aurreikusten den Isurketaren Jarraipenerako Aukerako Protokoloak adierazten duena betetzen dela baieztatzeko.

2. Uraren Euskal Agentziak isurketa tratatzeko instalazioak eta eroanbideak ikuskatu ahal izango ditu eta, hala badagokio, instalazioek ezarritako baldintzen arabera funtzionatuko dutela ziurtatzeko beharrezkotzat jotzen dituen neurriak hartu.

3. EAEko Ingurumena Babesteko otsailaren 27ko 3/1998 Lege Orokorraren 106. artikuluaren arabera, ikuskapen- eta egiaztapen-lanetan jarduten duten Uraren Euskal Agentziako langileak agintaritza-agenteak izango dira, aipatutako funtzioa betetzen dutenean, eta eskumena dute Dekretu honen xede diren jarduerak garatzen diren instalazioetara sartzeko, behar den bezala identifikatu eta gero, aldez aurretik jakinarazpenik bidali gabe.

4. Ikuskapen-bisita egin eta gero, pertsona jarduleak dagokion akta idatziko du, bisitaren xede izan diren elementuak eta emaitza barne hartuta, eta akta horren kopia bat emango dio isurketa-baimenaren pertsona edo erakunde titularrari.

5. Ikuskapena egitean hondakin-uren laginik hartzen bada, pertsona edo erakunde interesdunari aukera emango zaio lagin biki bat jasotzeko. Lagin hori administrazioaren esku geratuko da eta dagozkion prozedura analitikoak bideratuko dira.

6. Horrez gain, isurketaren analisiaren emaitzak isurketaren baimena berrikusteko erabil daitezke, ofizioz zein alde batek eskatuta, eta, hala badagokio, baldintzak urratzen direnean zehapen-espedienteari hasiera emateko.

1. Baimenaren titularrak neurri egokiak hartuko ditu, osasunerako edo pertsonen segurtasunerako arriskutsuak izan daitezkeen edo itsas-lehorreko jabari publikoan eta babesteko zortasun-eremuan kalte edo narriaduraren bat eragin dezaketen ezusteko isuriak ekiditeko.

2. Ezusteko isurketa bat gertatzean, isurketa eragin duen jardueraren titularrak berehalakoan jakinaraziko dio Uraren Euskal Agentziari eta EAEko Administrazio Orokorreko Larrialdietarako Zuzendaritzari (SOS deiak). Isurketaren ondorioz osasun publikoa arriskuan jartzen bada, berehalakoan jakinaraziko zaio, halaber, EAEko Administrazio Orokorrean osasun-esparruan eskumenak dituen sailari.

3. Gainera, 48 orduko epean, isurketa-baimenaren pertsona titularrak ezbeharrari buruzko xehetasunak biltzen dituen txostena igorri beharko du Uraren Euskal Agentziara, eta txosten horretan, gutxienez, honako datu hauek jasoko dira:

   1. Enpresaren identifikazioa.

   2. Gertakariaren kokapena, isurketaren ibilbidea edo ibilbide posiblea eta isurketa itsas- lehorreko jabari publikoko zein lekutatik egin den.

   3. Isuritako bolumena eta gaiak.

   4. Istripuaren arrazoiak, ordua.

   5. Gertakariaren iraupena.

   6. Eragindako ondorioen zenbatespena.

   7. Hartutako neurri zuzentzaileak.

4. Larrialdirik gertatuz gero, jardueraren pertsona edo erakunde titularrak eskura dituen bitarteko guztiak erabiliko ditu eragina ahalik eta gehien arintzeko. Halaber, jarduerak 6.6 artikuluan jasotako Larrialdi Plana duenean, horretan aurreikusitako ekintza zuzentzaileak ezarri beharko dira.

5. Aurreko ataletan xedatutakoa betetzeak, ez du isurketa sortu duen jardueraren pertsona edo enpresa titularra indarrean dagoen araudiaren arabera eska daitezkeen erantzukizunez salbuetsiko.

Saneamendu-sistemen isurketa-baimenetan, euriteetan gerta daitezkeen gainezkatzeekin lotuta, kontuan hartuko dira zenbait irizpide. Oro har, eguraldi lehorra egiten duenean, gainezkabideetatik ezin izango da isurketarik egin. Euri-garaian ere ez da arintzerik onartuko, horiek saneamendu-sarea bera edo ponpaketa- eta hustuketa-instalazioak gaizki mantendu eta erabiltzearen ondorioz sortu badira.

Zentzu horretan, isurketa-baimenean arintzeak kuantifikatzeko sistemak ezarri ahal dira, hartara, administrazio hidraulikoak ingurune hartzailean duen eragina ezagutzeko.

Behin baimena eman eta gero, pertsona edo erakunde titularrek urtero eman behar diote saneamendu-sarearen gainezkatzeen berri aipatutako administrazio hidraulikoari.

1. Itsasertzei buruzko uztailaren 28ko 22/1998 Legearen 85. artikuluan aurreikusten den isurketa-kanona ezarriko zaie lehorretik itsasora egiten diren hondakin-uren isurketei.

2. Isurketa-kanonaren zergapeko egitatea, lehorretik itsasora isurketak egitean datza.

3. Itsasotik lehorrerako isurketek eragindako kutsadura minimizatzera eta Estatuko jurisdikziopeko uren baitan euskal itsasertzari dagozkion uretan ingurumen-helburuak lortzera bideratutako jarduerak finantzatzeko izango da osorik kanona.

Uraren kanonaren subjektu pasiboak dira, zergadun gisa, indarrean dagoen Tributuen Lege Orokorraren 35.4 artikuluan aipatzen diren pertsona fisiko edo juridikoak, publiko edo pribatuak, eta erakundeak, isurketa-baimenen pertsona titular gisa zein baimenik gabeko isurketen arduradun bezala, lehorretik itsasora hondakin-uren isurketa egiten dutenean.

1. Isurketaren Zaintza eta Kontrol Planari kalterik egin gabe, baimenaren pertsona edo enpresa titularrak Isurketaren Jarraipenerako Aukerako Protokoloa aurkez dezake, Dekretu honen III. kapituluan arautzen den kanonaren ondorioetarako.

2. Jarraipenerako Aukerako Protokoloa dagokion baimenean ezarritako Zaintza eta Kontrol Planaren osagarria da eta bertan definituko dira igorritako kontzentrazioak eta hustu den bolumena, isurketa-kanona urtero kalkulatzeko, betiere IV. eranskinean barne hartutako gutxieneko baldintzak beteta. Isurketa-kanonaren urteko kalkulua egiteko, isurketaren pertsona edo enpresa titularrak, Protokoloa jarraituz, edo Uraren Euskal Agentziak berak egiten dituzten laginketak eta kontrolak izango dira abiapuntua.

3. Isurketaren Jarraipenerako Aukerako Protokoloa martxan jarri aurretik, Uraren Euskal Agentziak onartu behar du. Modu berean, protokoloa bertan behera uzteko eskumena du, betiere Uraren Euskal Agentziak egiten dituen kontroletan eta laginketetan lortzen diren emaitzak eta pertsona edo erakunde titularrak aurkeztutakoak oso desberdinak badira. Horrez gain, bertan behera uzteko eskumena du, baldin eta lehorte garaian isurketak gainezkabideen bitartez egin direla egiaztatzen bada edo gehiegizko emaria eragin duen euri-zaparradaren ezaugarriek (intentsitatea, iraupena, itzultze-aldia, etab.) isurketa egiteko beharra justifikatzen ez badute.

4. Jarraipenerako Aukerako Protokoloa bertan behera uzten bada, isurketa-baimenean aurreikusten den kanona aplikatuko da isurketa-kanonaren urteko kalkulua egiteko.

Itsasertzei buruzko uztailaren 28ko 22/1988 Legearen 85. artikuluaren arabera, 3.000 eurotan finkatu da EAEn isurketa-kanona aplikatzeko kontuan hartuko den kutsadura-unitatearen balioa. Hala ere, kutsadura-unitatearen balio hori aldiro berrikus daiteke, isurketen tratamenduaren kostuen bilakaeraren arabera.

1. Isurketaren karga kutsatzaileak osatzen du isurketen kontrol-kanonaren zerga-oinarria, eta karga kutsatzailea kutsadura-unitateetan adierazten da. Karga kutsatzailea kalkulatzeko honako formula hau aplikatu behar da:

   C = K x V

   Honako hauek izanda:

   «C» = Karga kutsatzailea, kutsadura-unitatetan neurtuta,

   «V» = isurketaren bolumena, urteko metro kubikotan adierazita,

   «K» = Dekretu honen III. eranskinean aurreikusitakoaren arabera kalkulatutako koefizientea.

2. Baimendutako isurketen kasuan, «V» isurketaren bolumena baimendutako gehieneko bolumenari dagokio, eta «K» koefizientea kalkulatzeko, baimendutako kontzentrazioak aplikatuko dira.

3. Isurketaren Jarraipenerako Aukerako Protokoloan barne hartutako isurketen kasuan, Dekretu honen IV. eranskinean aurreikusitakoaren arabera ezarriko dira «C» karga kutsatzailea eta «V» isurketaren bolumena.

4. Baimendu gabeko isurketen kasuan, preskribitu gabeko ekitaldietako kanona kitatuko da. Horretarako, ondorengo hauek erabili ahal izango dira isurketaren bolumena eta ezaugarriak kalkulatzeko:

   1. Kasurako garrantzitsuak eta ezagunak diren datuak eta aurrekariak.

   2. Zeharka bada ere, isurketa dagoela ziurtatzeko balio duten elementuak, adibidez: jarduera-mota eta -bolumena, ur-kontsumoak, biztanle-kopurua, arazketa-instalazioak, isurketako hondakin-uren bolumena eta ezaugarriak zehazteko balio duen beste edozein elementu.

   3. Baimena duten antzeko kasuen datuak edo aurrekariak.

5. Hondakin-uren araztegietan (HUA) kanona kalkulatzeko, 1991ko maiatzaren 21eko Kontseiluaren 91/271/EEE Zuzentarauan, hiriko hondakin-uren tratamenduari buruzkoa denean adierazten diren parametroak bakarrik hartuko dira kontuan.

   Dena den, Dekretu honen 6.3 artikulua kontuan hartuta, Zaintza eta Kontrol Planean, edo Uraren Euskal Agentziak egiten duen isurketaren jarraipenean, hondakin-uren araztegietan (HUAk) parametro batek itsas-lehorreko jabari publikoa kaltetzen duela egiaztatzen bada, parametro hori kanonean barne hartuko da.

6. Oro har, urte oso baterako zerga-oinarria kalkulatzeko erabilitako karga kutsatzailean % 5etik gorako aldaketa ez dagoenean, hurrengo urteetan ez da zerga-oinarri hori aldatuko.

Kanonaren kuota lortzeko, zerga-oinarria edo isurketaren karga kutsatzailea, kutsadura-unitatetan adierazita, Dekretu honen 17. artikuluaren arabera kutsadura-unitateari esleitutako balioagatik biderkatuko da.

1. Isurketa-baimena indarrean sartzen den unean sortzapetuko da isurketa-kanona. Baimena indarrean dagoen hurrengo urteetan, urte bakoitzaren urtarrilaren 1ean egingo da tasaren sortzapena.

2. Kanona urte natural osoagatik likidatuko da, isurketa-baimena edo beraren aldaketa, etena edo baliogabetzea onartzen den ekitaldian izan ezik. Kasu horretan, urte osoa kontuan hartuta, baimena indarrean dagoen egun kopuruarekiko proportzionalki kalkulatuko da kanona.

3. Uraren Euskal Agentziak urte bakoitzaren lehen seihilekoan egingo ditu aurreko urteari dagozkion likidazioak.

1. Dekretu honetan aurreikusten dena urratzen bada, ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legearen, itsasertzen esparruan indarrean dagoen araudian adierazikoaren eta Euskal Herrriko ingurugiroa babesteko Lege Orokorraren otsailaren 27ko 3/1998koa araberako zehapenak ezarriko dira.

2. Salbuespen moduan, baita zehapen-espedienteari hasiera eman aurretik ere, interesdunari entzun ondoren eta zuzenbidean oinarritutako ebazpen bidez, zehatzeko ahalmena duen eskumeneko organoak, ikuskapen-funtzioa dagokionak, ustezko pertsona arduradunen kontrako kautelazko neurriak hartu eta ezarri ahal izango ditu. Neurri horien artean aurreikus daitezke jardueren edo emakiden edo baimenen behin-behineko etetea eta fidantzak ezartzea. Fidantza horien xedea izango da bai zehapena kobratu egingo dela bermatzea, bai eta kaltetutako ondasunak konpontzea eta birjartzea ere; horrez gain, eragindako kalteak bere horretan irautea ekiditze aldera, beharrezko beste edozein neurri zuzentzaile, eta kontroleko nahiz segurtasuneko neurri ere aurreikusten dira, beti ere kalteak arindu, heda daitezen ekidin edo azken xedapenaren eraginkortasuna ziurtatzeko.

3. Emandako baimenean isurketa ezarritako baldintzetan bete ez dela frogatuta, isurketa-baimena ingurune-baimen integratura batu izan den kasuetan Uraren Euskal Agentziak Ingurumen Organoari jakinaraziko dio.

4. Isurketa-baimenaren baliogabetzeak edo iraungitzeak ez dute sortzen kalte-ordainik jasotzeko eskubiderik.

5. Hondakin-uren isurketen ondorioz uren kalitatean eragiten diren kalteak baloratzeko, kontuan hartuko dira isurketaren tratamenduaren kostua, arriskua eta ingurune hartzailearen kalteberatasunean eragiten den kaltea. Kalte horiek baloratzeko, Dekretu honen VI. eranskinean adierazten denari jarraituko zaio.

1. Dekretu honetan aurreikusitako zigorrak ezartzeko eskumena duten organoak Uraren 1/2006 Legean eta horren garapen-dekretuetan aurreikusitakoak dira.

2. Uraren Euskal Agentziari dagokio berariaz arau-hauste arinak eta larriak zigortzeko ahalmena, eta, beharrezkoa denean, espedienteak jurisdikzio penalera bidaltzeko agintzeko eskumena, 2/1998 Legearen, otsailaren 20koa eta EAEko herri-administrazioen zehatzeko eskumenari buruzkoa denaren 25. artikuluan adierazten den moduan.

3. Arau-hauste oso larriei dagokienez, Uraren Euskal Agentziaren Erabiltzaileen Asanbladak du zehatzeko eskumena, ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legearen 12.i) artikuluan xedatzen denaren arabera.

1. Uraren Euskal Agentziari dagokio ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legean aurreikusitako zehapen-espedienteei hasiera ematea.

2. Zehapen-espedienteak izapidetzeko prozedura Uraren 1/2006 Legean aurreikusitakoa eta 2/1998 Legean, otsailaren 20koa eta EAEko herri-administrazioen zehatzeko eskumenari buruzkoa denean aurreikusitakoa da.

3. Arau-hausteen egiletzat joko dira arau-hausteen ardura duten pertsona fisikoak eta juridikoak, baldintzak ez betetzeagatik ere.

4. Ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legean aurreikusi dira arau-hausteen eta zigorren preskripzio-epeak.

5. Ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legearen 59.4 artikuluan ezarritakoaren arabera, espedienteari hasiera ematen zaionetik urtebeteko epea utziko da zehapen-espedienteak ebazteko eta jakinarazteko.

6. Kapitulu honetan aurreikusten ez diren alderdiei dagokienez, ekainaren 23ko Uraren 1/2006 Legean ezarritakoa eta, hala badagokio, 2/1998 Legean, otsailaren 20koa eta EAEko herri-administrazioen zehatzeko eskumenari buruzkoa denean ezarritakoa aplikatuko da.

   LEHENENGO XEDAPEN GEHIGARRIA

   Uren esparruan eskumena duen sailburuaren agindu bidez, Dekretu honen eranskinak EBko, Estatuko eta/edo autonomia-erkidegoko zuzenbidearen eskakizunetara egokituko dira.

   BIGARREN XEDAPEN GEHIGARRIA

   Lehorretik itsasora isurketak egiteko baimena ematean eta berrikustean, kontuan hartuko dira 43/2007 Dekretua, martxoaren 13koa, eta Euskal Autonomia Erkidegoko Itsasertza Antolatu eta Babesteko Lurraldearen Arloko Plana.

   HIRUGARREN XEDAPEN GEHIGARRIA

   Erakunde kudeatzaileek, udalek eta toki-administrazioek urtebeteko epea izango dute, Dekretua indarrean sartzen denetik hasita, beren udal-ordenantzak eta araudiak onartzeko edo berrikusteko, hala badagokie, Dekretu honetan ezartzen denera egokitzera bidean. Xede horrekin, Uraren Euskal Agentziaren aholkularitza balia daiteke.